Het implanteren van elektronische pacemakers is inmiddels een standaardbehandeling voor mensen met een te traag hartritme. Jaarlijks worden er alleen al in Nederland ongeveer 11.000 pacemakers geplaatst.
De pacemaker van vandaag is technisch vele malen beter dan zijn voorganger uit 1958. Maar de huidige behandeling is nog steeds niet perfect, stelt Geert Boink, onderzoeker en cardioloog in opleiding in het Academisch Medisch Centrum (AMC) in Amsterdam. “De elektronische pacemaker blijft een lichaamsvreemd apparaat. Dat kan tot problemen leiden. Een tekortkoming van deze pacemaker is bovendien dat hij niet goed kan inspelen op veranderende omstandigheden. Stel, je moet een sprintje trekken om de bus te halen. Dan zorgt bijvoorbeeld het vrijkomen van adrenaline ervoor dat je hartslag onmiddellijk toeneemt om zo je spieren van de benodigde extra zuurstof en voedingsstoffen te voorzien. De elektronische pacemaker reageert echter niet op het vrijkomen van adrenaline. Die kan enkel indirect signaleren dat het hart onvoldoende snel klopt. Een ander nadeel van de elektronische pacemaker is de beperkte levensduur van de batterij. Na 5 tot 7 jaar moet deze worden vervangen. Dat betekent een nieuwe ingreep met wederom kans op complicaties.”
Lees verder op de website van BN DeStem
