Dit archiefbericht bevat deels verouderde informatie.
In het archief rijbewijzen treft u artikelen en bijdragen aan, die op de een of andere manier gedateerd zijn, o.a. omdat de inhoud door de wijziging van de wettelijke regelgeving inzake rijbewijzen is achterhaald. Toch verwijderen we ze niet van de website, omdat u zich, dankzij de inhoud ervan, een beeld kunt vormen van de snel veranderde opvattingen over het gebruik van motorvoertuigen door ICD-dragers in de afgelopen jaren en de actie die o.a. de STIN heeft moeten voeren om de huidige regelgeving te bewerkstellingen.
In het artikel “Is rijden zonder code op het rijbewijs strafbaar?” elders op deze pagina opperen wij dat de rechter in een eventuele strafzaak tegen een ICD-drager die een verkeersongeval heeft veroorzaakt, zijn uitspraak mede zou kunnen baseren op de eigen verantwoordelijkheid voor de veiligheid van een medeweggebruiker zoals die is verwoord in artikel 6 van de Wegenverkeerswet van 1994. Wij citeren nogmaals:
Artikel 6
Het is een ieder die aan het verkeer deelneemt verboden zich zodanig te gedragen dat een aan zijn schuld te wijten verkeersongeval plaatsvindt waardoor een ander wordt gedood of waardoor een ander zwaar lichamelijk letsel wordt toegebracht of zodanig lichamelijk letsel dat daaruit tijdelijke ziekte of verhindering in de uitoefening van de normale bezigheden ontstaat.
Toevalligerwijs is in april van dit jaar op grond van dit artikel een automobilist die in 2006 een ernstig verkeersongeval had veroorzaakt, veroordeeld tot 240 uur werkstraf, ontzegging van de rijbevoegdheid voor de tijd van 28 maanden en 2 jaar proeftijd.
De persoon in kwestie kreeg achter het stuur een – van wat later door twee neurologen werd vastgesteld – aanval van epilepsie, verloor de macht over het stuur en reed in op drie fietsers. Een van hen overleed. De twee anderen raakten zwaar gewond.
Hoewel de verdachte in het bezit was van een geldig rijbewijs en autorijden hem door de artsen tot op het moment van het ongeluk niet was verboden omdat de diagnose epilepsie op het moment van het ongeval nog niet gesteld was ondanks sterk daarop lijkende symptomen in de jaren daarvoor, achtte de rechter hem niettemin schuldig en wel wegens gebrek aan eigen verantwoordelijkheid.
“Na de ziekteverschijnselen die zich bij u de laatste jaren hebben voorgedaan, o.a. wegrakingen, had u moeten weten”, aldus de rechter, “dat het voor u niet langer verantwoord was op een veilige manier aan het verkeer deel te nemen. Door dit toch te doen hebt u zich aanmerkelijk onvoorzichtig gedragen en bent u schuldig aan het door uw veroorzaakte verkeersongeval, als bedoeld in artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994”.
Het verweer van de verdachte dat de artsen gefaald hadden in het stellen van een juiste diagnose en hem daarom het deelnemen aan het verkeer niet verboden hadden, legde de rechter naast zich neer.
Waarschijnlijk zult u zich afvragen waarom wij in een contactblad voor ICD-dragers een uitspraak van de rechter vermelden over een ongeval waarbij een patiënt die lijdt aan epilepsie was betrokken. Het antwoord is niet zo moeilijk en luidt: vanwege de nadruk die de rechter bij deze patiënt legt op zijn eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van de veiligheid van zijn medeweggebruikers.
Zeker in het geval van ons, ICD-dragers, onder wie heel verschillend gedacht wordt over de geldigheid van het rijbewijs en het al of niet aanvragen van code 100 en 101, is het goed als STIN nog eens te benadrukken dat het in eerste instantie je eigen verantwoording is of je als ICD-drager je al of niet houdt aan de wetgeving voor autorijden door ICD-dragers zoals die is vastgelegd in de Regeling eisen geschiktheid 2000, artikel 6.7.4, en dat je je niet kunt beroepen op de mening van verzekeringsmaatschappijen en andere “deskundigen” - wie dat dan ook mogen zijn – die daar anders over denken.
(bron: http://www.rechtspraak.nl/ )